In de vijftig en zestiger jaren was het huren van een woning heel normaal.  Een eigen woning was toen voor de gewone man nog niet echt bereikbaar. Nu is het de normaalste zaak van wereld dat je huis koopt in plaats van huurt. Onze overheid heeft er ook alles aan gedaan om het merendeel van de Nederlandse bevolking aan een koopwoning te helpen. Denk hierbij aan premie A en premie B woningen, startersleningen, etc..  Je zou zeggen, dat is toch beter geworden dan.  Voor heel veel mensen is  juist het tegendeel waar en is dit voor hen een bron van ergernis en ellende geworden. En dus nog niet gesproken over de stress die dit met zich meebrengt natuurlijk. Als je kijkt hoeveel mensen er in de afgelopen jaren in de problemen zijn gekomen door beleggingshypotheken, meestal woekerpolissen, of een veel te hoge  hypotheek die niet meer is op te brengen als gevolg van echtscheiding of verlies van hun baan of andere redenen. Als de beslissing  om een huis aan te kopen de rest van je leven als een last op je schouders drukt of als een molensteen om je nek hangt, is misschien een huurhuisje zo gek nog niet.